واقعا به نظر من هم بزرگترین هنر همون عشق ورزیدنه
چون خیلی ها آدم رو دوست دارند ولی بلد نیستند نشون بدند و بدتر آدم رو دلزده میکنند .و از طرفی خیلی ها نمیتونند جز خودشون فرد دیگه ای رو دوست داشته باشند. البته انسان اگه بخواهد میتونه تغییر کنه

از اشمیت یه نمایشنامه هست با عنوان بیگانه ای در خانه . نمیدونم به فارسی ترجمه شده یا نه ولی موضوعش بی نظیره . منم آثارش رو زیاد نخوندم .

مرسی که معرفی اش کردی فرشید جان

آره پادرا.موافقم باهات.
اون نمایشنامه ای که گفتی اسمش: (مهمان ناخوانده) هست و موضوعشم که عالیه.درباره یه فرد مرموزی هست که به دیدن فروید میاد و سعی داره اونو از ملحدی دربیاره.
بهت توصیه میکنم همه کتاباشو بخون چون هرکدوم به یه موضوع مهم انسانی و فلسفی بشکلی جذاب میپردازه. منکه واقعا خیلی به اشمیت علاقه دارم.مثل خیلی از نویسنده های خارجی نیس که یه ایدئولوزی رو نفی کنه و تکبعدی باشه.

اگه کتاب هاشو داری از خودت امانت میگیرم. موافقی؟

بیگانه ای در خانه ماجرای یه مرد و زنه که زن نمیدونه مادر مردشه یا همسرش. و هرچی داستان پیش میره خواننده گیج تر میشه که واقیت چیه ! جالبه

راستی پدرام زنده است ؟ هیچ صدایی از ش در نمیاد

موافقم.دو تومن میشه!
به نظرم اومده بود که تو ترجمه دیگه ای از همون کتابو گفتی ولی حالا فهمیدم که دوتا کتاب مجزان. ولی این موضوعی که گفتی خیلی برام آشناس.شاید قبلا خونده باشمش.شایدم نه.
در مورد پدرام:
(تا ساکن سرای خاموشی شدم/ روشنتر از خاموشی چراغی ندیدم/ و سخنی به(beh) از بی سخنی نشنیدم.)
از بایزید(بسطامی)